𝗘𝗲𝗺 𝗻𝗼𝗮𝗿 𝗚𝗶𝗻𝗮 𝗹𝗼𝗼𝗽𝘁 𝗰𝗼𝗺𝗽𝗹𝗲𝗲𝘁 𝘂𝗶𝘁 𝗱𝗲 𝗵𝗮𝗻𝗱: ‘𝗪𝗲𝗿𝗱 𝘄𝗲𝗹 𝗲𝗲𝗻 𝗸𝘄𝗮𝗿𝘁𝗶𝗲𝗿 𝗮𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗽𝗿𝗮𝗮𝘁 𝗴𝗲𝗵𝗼𝘂𝗱𝗲𝗻’

Wat begon als een eenvoudig bezoekje aan Eem noar Gina eindigde in een ware marathon van verhalen, waar een lokale inwoner nog steeds beduusd van is. Geschrokken deed hij zijn beklag bij Dobheide om andere onwetende dorpsgenoten te waarschuwen: “Ga niet naar Gina. Je komt d’r nooit meer weg.”

De gedupeerde bezoeker vertelt dat het eerst nog onschuldig leek. “Ze vroeg of ze me helpen kon. Nou ja, dacht ik, mooi klantvriendelijk. Maar voor ik ’t wist, zat ik middenin een complete stamboom. ‘Jij bint toch iene van die? Joen bruur ken ik ook nog wel goed!’ En ik dacht alleen maar: hoe kom ik hieruit?”

Wat volgde was een eindeloos gesprek dat telkens nieuwe familieleden, buren en zelfs huisdieren erbij haalde. “‘En joen moe, die deed toch met die ene?’ vroeg ze verder. ‘Oh ja, en dat is dan de bruur van joen zuster. En die ken ik ook nog wel! Was dat niet die ene met die hond?’”

Nieuwsgierig besloot Dobheide zelf op onderzoek te gaan. Maar ook de verslaggever kwam verslagen terug. “‘En joen buurvrouw, die had toch altied van dat ene? Oh, wat een vrouw was dat, zeg! Die had d’r altied wat van dit en wat van dat,’” herhaalde Gina met een glimmende lach. Na twintig minuten wist de verslaggever zich, licht verward, uit de winkel te werken.

Met een geheugen dat menig encyclopedie doet verbleken, ontaardt elk bezoekje aan Eem noar Gina in een onverwachte reis door het dorpsverleden. “Op ’t einde kwam ze nog met: ‘En joen hond, die met die vlekken. Wat een beest was dat!’ Tegen de tijd dat ik d’r eindelijk uit was, was ik minstens een kwartier van m’n leven kwijt,” zucht een andere klant.

Ondanks de klachten blijft Gina zelf onverstoorbaar. “Och ja, mensen zijn gauw druk. Maar ja, wat mutten ze dan ook? ’t Mot toch een bietje gezellig wezen in ’t dorp, of niet dan?” zegt ze schouderophalend.

Inmiddels overwegen sommige dorpsgenoten waarschuwingsborden op de deur van Eem noar Gina te plaatsen: “Smeer voldoende brood voor in je lunchpakket” of zelfs “Gina’s Tijdreis: Voor je het weet, ben je uren verder.” Zoals Gina zelf zegt: “Ja, da’s de charme van ’t dorp. Iedereen is familie. En o ja, die tante van joe, die ken ik ook nog wel…”