𝗖𝗮𝗳𝗲́ 𝗧𝗵𝗲 𝗦𝗽𝗼𝘁 𝗼𝗽 𝗘𝗿𝗶𝗰𝗮 𝘀𝗹𝘂𝗶𝘁: 𝗱𝗼𝗿𝗽 𝘃𝗲𝗿𝗺𝗼𝗲𝗱𝘁 𝗰𝗵𝗿𝗼𝗻𝗶𝘀𝗰𝗵𝗲 𝗺𝗮𝗻𝗻𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸𝗲 𝗼𝗻𝗴𝗲𝘀𝘁𝗲𝗹𝗱𝗵𝗲𝗶𝗱 𝗯𝗶𝗷 𝗲𝗶𝗴𝗲𝗻𝗮𝗮𝗿

In een beknopt, poëtisch verward persbericht liet Café The Spot weten: “helaas definitief gesloten. Tot nadere informatie.”

Het dorp blijft ontredderd achter. De vermoedelijke oorzaak? Kroegbaas Hans Rohling, man, legende, stormvloed van charisma, zou volgens ingewijden lijden aan een zeldzame maar hardnekkige aandoening: chronische mannelijke ongesteldheid.

De ooit bruisende kroeg ligt stil. Geen geroezemoes, geen biljartballen, geen Beerenburg. Alleen stilte. En Hans, door sommigen liefkozend de Rembrandt van het Ronde Tafeltje genoemd, zweeg mee. De gordijnen bleven gesloten. De ramen op slot. De ziel op half zeven.

Hans werkte onvermoeibaar door. Zó onverzettelijk, zó bovenmenselijk toegewijd, dat zelfs zijn trouwe bedrijfsleider uiteindelijk de handdoek in de ring gooide. Niet omdat zij tekortkwam. Integendeel. maar omdat zijn gastvrijheid van een buitenaardse orde was. Hoe hij kon tappen? Zo kon geen mens dat. Alleen Hans.

Laat één ding volstrekt duidelijk zijn: dit is níét zijn schuld. Echt niet. Hans gaf alles. Misschien te veel. Een held. Een monument. Een tapgod. Dat juist hij nu getroffen is door een mysterieuze, hormonale storm, is niets minder dan tragisch.

Café The Spot is gesloten. Hans zwijgt. De situatie blijft ongewijzigd. Maar zijn nalatenschap is onmiskenbaar: een kroegbaas met de dramatiek van een Tsjechov-personage en het aura van een lokaal fenomeen waar zelfs de goden geen raad mee weten.

Dorpelingen spreken inmiddels met een mengeling van weemoed en bewondering over de sluiting. Er wordt alles aan gedaan om Hans te eren: er wordt gefantaseerd over de Hans Rohlingbrug, de Hans Rohling Sporthal aan de Semsstraat, en zelfs de Hans Rohling Noaberhoeve.

Maar achter al die lof schuilt ook een collectief verlangen: dat het vooral gewoon weer normaal wordt.

Zoals één van zijn kinderloze vaste gasten het samenvatte, zachtjes, onder een lege tap:

“Heel soms, hoe zeldzaam ook, blijken ongestelde mensen tóch zwanger. Zou dat hier het geval zijn? Want dat gaat ooit een keer over, toch?!"