𝗦𝘁𝗶𝗰𝗵𝘁𝗶𝗻𝗴 𝗗𝗲 𝗠𝗮𝗺𝗺𝗼𝗲𝘁 𝗮𝗮𝗻𝗴𝗲𝗸𝗼𝗺𝗲𝗻 𝗶𝗻 𝗝𝗲𝗿𝘂𝘇𝗮𝗹𝗲𝗺

Barry Gepken, initiatiefnemer van Stichting De Mammoet, vertrok onlangs samen met hun iconische mascotte – de wollige en onverstoorbare Betsy de Mammoet – vanuit het Drentse Erica met een duidelijk doel: een petitie aanbieden in Den Haag voor het behoud van de paasvuren. In steeds meer gemeenten, waaronder Erica, staan deze eeuwenoude vuren onder druk vanwege milieuregels en strengere vergunningseisen. Volgens Gepken is dat zonde. “Het is cultureel erfgoed,” zegt hij. “Die vuren brengen mensen samen. Het is meer dan vuur; het is verbinding.”

Om die boodschap kracht bij te zetten, besloot hij te voet naar Den Haag te lopen, samen met Betsy – een levensgrote mammoet op wielen, het wollige symbool van zijn missie. Onderweg sprak hij met mensen, verzamelde handtekeningen en trok volop aandacht. De petitie is inmiddels bijna 1.500 keer ondertekend, en Barry hoopt op nog meer steun de komende dagen.

Maar de tocht nam een onverwachte wending toen hij bij Coevorden per ongeluk de verkeerde afslag nam. “Ik dacht: we zitten goed, tot we ineens in Zuid-Duitsland stonden,” vertelt Barry. “Toen dachten we: ach, als we toch onderweg zijn, dan lopen we door.” Wat volgde was een ongekende zwerftocht door Europa: via Oostenrijk, de Balkan, Turkije – en uiteindelijk eindigde de reis in Jeruzalem.

En daar ging het mis.

Tijdens een lokaal feest raakte een vuurkorf te dicht bij Betsy, die – ironisch genoeg – grotendeels van hout en stro was gebouwd. Binnen enkele seconden stond de mammoet in lichterlaaie. Barry kon slechts toekijken terwijl zijn trouwe metgezel in rook opging. “Het was tragisch én een beetje symbolisch,” zegt hij. “We kwamen hier om op te komen voor paasvuren, en uiteindelijk werd ons eigen mammoetvuur ontstoken.”

De gebeurtenis trok flink wat aandacht van de lokale pers en toeristen, en hoewel de brand natuurlijk niet gepland was, werd Betsy’s vlammenzee al snel gezien als een soort ritueel slotstuk van de reis. Sommige toeschouwers noemden het zelfs “de mooiste paasvuurceremonie die ze ooit hadden gezien.”

Ondanks het verlies van Betsy is Barry vastbesloten zijn missie af te maken. “We komen terug,” zegt hij. “Met een nieuw exemplaar – misschien een vuurvaste versie – en een nog dikkere stapel handtekeningen. Den Haag zal van ons horen.”